Een plaats bij de eerste vijf en meedoen aan de play-offs voor promotie. Zo luidt Willem II’s doelstelling voor het seizoen 2011-2012. Maar stiekem hoopt heel Tilburg op directe promotie. De technische staf begint vol vertrouwen aan de klus en is achter de schermen bezig om een topteam op Jupiler-niveau te creëren. Totdat halverwege juli blijkt dat de financiële beperkingen dat in de weg staan. Er moet gesneden worden in het spelersbudget, een forse tegenvaller voor de drie maanden eerder aangestelde trainer Jurgen Streppel en technisch manager Marc van Hintum. Maar voor Eerste divisie-begrippen heeft Willem II nog altijd een aardig budget. De ploeg speelt in de eerste maanden van het seizoen wispelturig en bezet bij de winterstop de zesde plaats met maar liefst twintig punten achterstand op koploper Sparta Rotterdam. Zowel die achterstand als het vertoonde veldspel doen de wenkbrauwen fronsen. Een uitschieter in de eerste competitiehelft is op 27 november 2011 de 0-7 overwinning bij Helmond Sport. Een evenaring van het clubrecord dat dateerde uit 1963 (Enschedese Boys uit). Qua voetbalbeleving en qua mentaliteit is het niet optimaal bij de Tricolores. Tijdens de winterstop houdt de technische staf een schoonmaak binnen de selectie. En met Van der Rijt, Höcher, Podevijn, Misidjan en Lumu krijgt Streppel nieuwe ingrediënten in handen. Vervolgens wordt het voetballend steeds beter en komen ook de resultaten, hoewel die in uitwedstrijden nogal eens aanleiding geven tot onvrede bij de supporters. In april is het nog onduidelijk of Willem II de doelstelling (play-offs) zal halen, maar dat lukt dankzij de vijfde plaats in de eindrangschikking. In de play-offs schakelen de Tricolores met het nodige fortuin Sparta Rotterdam uit en op zondag 20 mei valt in het Koning Willem II stadion de beslissing tegen FC Den Bosch. In een wedstrijd die bol staat van de spanning en die helaas wordt ontsierd door incidenten met de Bossche aanhang, wint Willem II met 2-1. Een ongekend feest barst los. Willem II is terug waar de club hoort: in de Eredivisie.
Met beperkte financiële middelen en een selectie vol Eerste divisie-spelers gaat Jurgen Streppel proberen om ook dit seizoen in de Eredivisie de doelstelling van de club te halen: handhaving. Het maakt niet uit via de nacompetitie of direct. Willem II wordt algemeen gezien als de gedoodverfde degradant en het zal een hele klus worden om de club te behoeden voor degradatie. De Tricolores moeten diep gaan om punten te sprokkelen en belanden al vrij spoedig op de laatste plaats. Het is dan al duidelijk dat directe handhaving een utopie is. Bij de winterstop heeft Willem II twaalf punten uit achttien wedstrijden. Twee minder dan NAC Breda en drie minder dan VVV Venlo. Er is nog hoop, al won Willem II pas twee keer. Na de winterstop zal de ploeg vaker de volle winst en dus drie punten moeten pakken om rechtstreekse degradatie af te wenden. Dat valt niet mee, want Willem II is met zijn beperkte middelen vooral goed in reageren en minder goed in zelf het spel maken. De gunfactor is er wel, want de ploeg levert wekelijks hartverwarmende strijd en de steun van de supporters is fantastisch. Er is nauwelijks een wanklank te horen en om het hoofd van de trainer wordt niet gevraagd. De ploeg grijpt nog wel enkele keren een strohalm, maar directe concurrent VVV Venlo blijft ook punten sprokkelen en Willem II is niet bij machte om de laatste plaats te verlaten. Op 5 mei 2013 valt op bezoek bij Ajax in de Amsterdam Arena het doek definitief. Een week later nemen de gedegradeerde Tricolores in eigen stadion afscheid van de trouwe supporters. Bij het eindsignaal zorgen de fans voor een kippenvelmoment door massaal het clublied aan te heffen. Een mooie apotheose en een hart onder de riem van clubleiding, staf en spelers!
Bericht delen