In het Israëlische Jeruzalem hebben ze de klaagmuur en in ons eigen Tilburg de wel erg toepasselijke Maawmuur. Sommige mensen, waaronder ik mezelf reken, zien altijd de zonnige kant van het leven, ook al gaat het even niet zo goed. Andersom heb je ook de onverbeterlijke mopperkonten, betweters, piekeraars en angsthazen die overal beren op de weg zien. 

Nog voordat de vierde nederlaag van onze Tricolores op ‘n rij een feit is, blijkt voetbal óók in Tilburg en zijn ommelanden al snel weer de belangrijkste bijzaak ter wereld te zijn. Het trouwe, fanatieke en doorgaans positieve publiek is plots onherkenbaar. Een nieuw fenomeen dient zich aan. Al ver voor het rustsignaal van Willem II tegen ADO den Haag stromen supporterssites en de social media razendsnel vol met niet mis te verstane verwensingen, selectieve verontwaardiging, radeloosheid en onbeschaamde reacties richting het technisch kader binnen onze club. Als je het Bruto Regionaal Geluk in het Hart van Brabant onder de voetballiefhebber nu gaat meten, zal het je geenszins verbazen als de depressiemeters voorlopig behoorlijk op tilt slaan!



Willem II supporters zijn in korte tijd door de wel erg tegenvallende seizoenstart getransformeerd van hoopvolle trotse supporters tot cynische verontwaardigde voetbalmartelaren, die zoals we overal zien en horen, hun ongenoegen over het vertoonde spel en/of gevoerde technisch beleid niet onder stoelen of banken steken en ten onder dreigen te gaan in een zee van frustraties. Als dan in navolging van al zowat de gehele Nederlandse sportpers ook Aadje ‘Afkoopsom’ de Mos zo nodig bij ‘Omroep Brabant’ op niet mis te verstane, wijze nog wat extra zout in de toch al diepe wonden strooit door beledigend te roepen geschrokken te zijn van dit ‘Madurodam-Willem II’ en ze en passant neerzet als de slechtst voetballende ploeg zonder enige potentie in welke linie dan ook, dan denk ik toch echt dat we deze wel erg chauvinistische Hagenees als voetbalanalist maar niet al te serieus meer moeten nemen. Is het verwachtingspatroon misschien te groot gemaakt of is er zoals ik al aangaf in mijn vorige column toch écht meer tijd nodig met al dat talentvol jong spul? Tijd die we eigenlijk helemaal niet hebben! 

In de laatste twee thuiswedstrijden waren we technisch gezien misschien wel de betere ploeg, maar missen we helaas, het fysieke, het voetbalgogme en net dát kleine beetje geluk om de puntjes binnen te slepen. De uitwedstrijd tegen Roda JC bracht ons dan eindelijk de drie punten waar we al zo lang naar uitkeken. Willem II speelde de eerste 35 minuten verrassend goed en doeltreffend met veel druk naar voren, maar zakte na het onnodige tegendoelpunt vlak voor rust in de tweede helft weer angstig ver terug. Ach misschien maken we de komende week wel een groeispurt door en is bij onze eerstvolgende thuiswedstrijd tegen Heerenveen het schuchtere vlammetje wel plots veranderd in een venijnige steekvlam, waarmee we de Friezen en menig andere tegenstander het vuur nog na aan de schenen gaan leggen. Vooral nú moeten we met z’n allen gewoon rustig blijven en zoals het echte Willem II-supporters betaamt, als één man achter onze Tricolores gaan staan. Een ploeg die ons naar mijn mening nog volop positief kan gaan verrassen. 

Sooike