Het was een mooi gezicht. Mannen als Mariano Bombarda, Raymond Victoria en Jos van Nieuwstadt stonden schouder en schouder met de fanatieke supporters op de KingSide. In het kader van een reünie van Oude Glorie bezochten de helden van weleer de thuiswedstrijd tegen Heerenveen. De opgeschoten jongelui voor hen hadden geen flauw idee wie die ouwe knakkers nou eigenlijk waren, terwijl de oudere supporters een paar rijen hoger bijna in katzwijm vielen bij het ontwaren van hun Champions League-helden. De extra support leverde helaas geen punten op, maar de herinnering aan de roem en glorie van rond de eeuwwisseling had een welhaast zalvende werking. 

 

Willem II in de Champions League. Het klinkt als een sprookje en eigenlijk was het dat ook. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. In 1999 hadden we inderdaad nog guldens. De nummer twee van Nederland plaatste zich rechtstreeks voor het kampioenenbal. De criticasters beweerden dat zo’n provincieclubje niets op het hoogste Europese podium te zoeken had. Kanonnenvoer. We eindigden inderdaad als laatste in de poule, ver achter Sparta Praag en Girondins Bordeaux. Toch werden onze helden alleen in Praag echt weggespeeld door toedoen van een piepjonge Tomás Rosicky (4-0). Na zwaarbevochten gelijke spelen tegen Spartak Moskou en Bordeaux kon Willem II het Europese toneel met opgeheven hoofd verlaten. 

 

Dat waren nog eens tijden. Helaas liggen ze ver achter ons. Het miljoenenbal dat Champions League heet, is nog poeneriger geworden dan het al was. De natuurlijke habitat van de Messis, Ronaldos, Neymars en Mbappés van deze wereld. Dat klinkt toch net even anders dan Geoffrey Prommayon en Marcel Valk. Niet alleen voor Willem II is dit podium te hoog gegrepen. Vorige week verloren Feyenoord en Vitesse kansloos in Europa. De herfst is nog maar net begonnen en de rol van Nederland is al zo goed als uitgespeeld. Om nog naar te zwijgen over de WK-kwalificatie. 

 

Op voetbalgebied zijn we uitgegroeid tot het zieke broertje van Europa. Dan mag je best eens met weemoed terugdenken aan de tijd dat Nederland nog met twee clubs vertegenwoordigd was in de Champions League. Gelukkig hebben we de foto’s nog. En af en toe een reünie.

 

Cor Siertol