In het kader van het boek Kampioenen ’14 – ’18 mocht ik afgelopen zaterdag signeren in Boekhandel De Buitelaar in Goirle. Na sluitingstijd raakte ik in gesprek met eigenaar Michel Buitelaar. Een echte Willem II’er en liefhebber pur sang, zo bleek toen hij over zijn ‘debuut’ bij Willem II vertelde. Dat gebeurde tijdens een andere legendarische avond tegen AZ, deze week exact 16 jaar geleden.

Op zaterdagavond 7 december 2002 zat Michel Buitelaar met zijn vrienden op zijn vaste plekje op de KingSide. Willem II speelde tegen AZ met de huidige stafleden Jos van Nieuwstadt en Joris Mathijsen in de verdediging. James Quinn bracht de Tricolores in de eerste helft op 1-0. Het leek een voetbalavond te worden zoals Michel er al vele had beleefd. Vlak voor rust kreeg grensrechter Jan-Willem van Veluwen echter een plotselinge aanval van migraine. De hoofdpijn was zo erg dat verder vlaggen geen optie meer was. En dus moest scheidsrechter Roelof Luinge een beroep doen op de Vierde Man, de jonge Kevin Blom. Die kleedde zich snel om en nam de vlag voor de tweede helft over. Maar wie moest dan verder als Vierde Man? Dáár was geen vervanging voor. In de burelen van het stadion ging men in allerijl op zoek naar  scheidsrechter Jacques Schenkels, van wie bekend was dat hij regelmatig Willem II als supporter bezocht. Toen die onvindbaar bleek, riep stadionspeaker Peter Année om of zich in het stadion toevallig iemand bevond met KNVB-scheidsrechterlicentie.

Michel, in zijn vrije tijd leidsman in het amateurvoetbal, zag zijn kans schoon. Hij deed zijn Willem-sjaal af, gaf die aan zijn vrienden en spoedde zich naar de hoofdingang. Daar werd hij door het arbitrale trio meegenomen naar het scheidsrechterslokaal, waar grensrechter Van Veluwen als een dood vogeltje in een hoekje zat. Michel hees zich in Bloms trainingspak en kon zijn burgerkloffie eronder aanhouden. En zo kwam het dat fanatieke Willem II-supporter Michel Buitelaar plotseling op het veld stond tussen Mark Wotte, trainer van Willem II, en Champions League-legende Co Adriaanse, toen trainer van AZ. Met gewone leren schoenen onder zijn trainingspak. 

In die tweede helft gebeurde er van alles. Denny Landzaat benutte een penalty, Martijn Meerdink bracht de spanning terug, Tim de Cler van AZ kreeg rood en Dmitri Shoukov stelde de winst veilig: 3-1. Ondertussen schikte Michel zich in zijn rol door zijn vreugde bij de Willem II-doelpunten te onderdrukken.  Zijn grootste zorg was het elektronisch wisselbordje. Roelof Luinge had hem uitgelegd hoe de knoppen werkten. Om daar geen fouten mee te maken liet hij het bordje de hele tweede helft aan staan. Met als gevolg dat de batterijen bijna op waren op Michels moment suprême: vanwege de zwakke verlichting waren de wissels en blessuretijd slecht zichtbaar . Na de wedstrijd meldde de stand-in Vierde Man zich weer bij zijn vrienden in het supportershome (toen nog geen Beitel). Hij kreeg zijn Willem II-sjaal terug en dronk zijn biertjes op de drie punten. En op zijn legendarische debuut.

Ross