Waar je ook naartoe verhuist, eenmaal het rood-wit-blauw in je hart gesloten laat het je niet meer los. Overal ter wereld lopen Willem II-supporters rond. De kunst is om ze te vinden. Op vakantie in Maleisië deed uw columnist een poging.  



In 2011 werd op de Willem II-website een oproep geplaatst voor Willem II-fans in Zuid-Afrika. Het leidde naar twee supporters. Voor Tricolores Magazine lunchte ik in Kaapstad met een Willem II-er en ook in Johannesburg had ik een leuk gesprek. Deze zomer zou ik op vakantie gaan naar Maleisië. Daarom stelde ik in de redactievergadering vol bravoure voor om op zoek te gaan naar een Willem II-er in Kuala Lumpur. Die zou daar toch ook wel rond moeten lopen? Als ik de speld in de hooiberg zou kunnen vinden, kon het een leuk onderwerp zijn. Binnen een week had ik beet.



Via de plaatselijke Holland Club kwam ik in contact met een supporter die ik voor het gemak maar 'Rafke' zal noemen. Rafke appte me een foto waarop hij trots in Willem II-shirt onder de Petronas Twin Towers stond, het meest kenmerkende bouwwerk van Kuala Lumpur. Zodra ik in 'KL' was, waar ik twee avonden zou verblijven, zouden we elkaar kunnen treffen. Naarmate mijn vakantie naderde, werden de reacties van Rafke echter steeds vager. Dat had ik eerder ook bij (inmiddels al lang vertrokken) spelers meegemaakt. Kwam het interview eenmaal nabij, dan werden sms'jes of appjes onduidelijk of helemaal niet meer beantwoord.



Desondanks landde ik vol goede hoop in KL. Mijn eerste avond was hij pas om 22:00 uur klaar met werken, appte Rafke. Dat kwam voor mij goed uit, aangezien ik toch een jetlag van vijf uur had. Verder bleef het op de app echter stil. Ook de volgende dag was er radiostilte. Rafke appte nog wel dat hij de tweede avond misschien na 23:00 uur kon afspreken, maar toen was ik mijn spullen al aan het inpakken voor het vervolg van mijn reis.  



De conclusie van mijn mislukte Willem II-avontuur in de Oost? Dat er inderdaad ergens in Kuala Lumpur een Willem II-er moet rondlopen. Maar dat ik nooit te weten zal komen hoe hij, 10.000 kilometer verderop, de 5-0 overwinning tegen PSV heeft beleefd. En dat het de hoogste tijd is dat de competitie weer begint. Voor Rafke en voor mij!