Na een jaar bij O19 en twee seizoenen O21 kreeg Pal afgelopen voorjaar te horen dat er bij de Willem II Jeugdopleiding geen toekomst meer voor hem was. Die mededeling was voor de aanvaller met Indonesische roots een flinke domper. Ondanks dat besluit weigerde Pal zijn hoofd te laten hangen en nam hij zich voor in de laatste maanden het beste ervan te maken. ‘Ik moest aan mijn toekomst en mijn droom denken. Ik wilde slagen in het voetbal. Het liefst bij Willem II, maar als dat niet kan, dan moest ik mezelf in de kijker van een andere club zien te spelen.’ 



Verrassend

Wat Pal niet zag aankomen, is dat hij zich ook in de kijker van de in het voorjaar deels vernieuwde technische staf speelde. ‘In aanloop naar Go Ahead-uit en Vitesse-thuis mocht ik al meetrainen. Na mijn debuut tegen PSV kreeg ik te horen dat ik tot het einde van het seizoen bij de groep zou blijven. Dat was best een verrassende wending, ja.’



In plaats van de deur achter zich dicht te trekken, ging er plots een deur open. ‘Na het seizoen kreeg ik van de nieuwe technisch directeur te horen dat ik mezelf in de voorbereiding op het nieuwe seizoen mocht bewijzen. Het is vreemd gegaan maar kennelijk heb ik het toch geflikt, want ik mag voorlopig bij de selectie blijven trainen en zal afhankelijk van waar ik nodig ben bij het eerste elftal aansluiten of O21 mijn wedstrijden spelen’, vertelt Pal met trots. 



Achterwaartse salto

Dat Pal het bijltje er niet bij neergooide is hem met de paplepel ingegoten. ‘Mijn vader Richard heeft met het Nederlands banmintonteam op EK’s en WK’s gestaan. Het is een compleet andere sport, maar zijn sportmentaliteit heeft hij wel op mij en mijn broers over weten te brengen.’ Doordat drie van de vier zoons voetbaltalent blijken te hebben, rijdt moeder Liesbeth jarenlang door de regio om de jongens hun droom na te laten jagen. ‘Mijn oudere broer Siebe (22) heeft nog in de jeugd bij NAC en FC Den Bosch gespeeld. Hij heeft me altijd uitgedaagd door te roepen dat hij de beste van het stel was, maar ik heb nu een contract bij Willem II en hij is gestopt met voetballen, haha.’

Toch moet Jelte broer Siebe bedanken. ‘Juist dóór hem ben ik gaan voetballen. We zaten eerst samen op turnen. Toen hij stopte en ging voetballen, wilde ik niet alleen in de turnhal achterblijven.’ Profijt van zijn turnverleden heeft hij met voetbal niet. ‘Tenzij ik scoor, dan kan ik een achterwaartse salto maken om mijn goal te vieren’, zegt Pal lachend. 

Kans door degradatie?

Om überhaupt tot scoren te komen zal Pal tot speelminuten moeten komen. Hij denkt dat de degradatie zijn kansen om in de Keuken Kampioen Divisie minuten te maken ietwat vergroten. ‘Maar begrijp me niet verkeerd; ongeacht de divisie waarin we spelen moet ik me iedere dag weer verbeteren. De stap van O21 naar het eerste elftal is en blijft groot. Misschien krijg ik deze kans ook wel dóór de degradatie, want als we ons in de Eredivisie gehandhaafd hadden, waren er misschien andere keuzes gemaakt. Dan was ik wellicht geen Willem II’er meer geweest.’ 

Bedanken

Pals voetbaldroom blijft met zijn kersverse tweejarige contract in tact. ‘Daar ben niet alleen ik trots op. Dat ben ik ook op mijn familie en vriendin die ik bedanken moet. Dankzij Siebe ben ik gaan voetballen, door mijn vader heb ik de juiste mentaliteit, mijn moeder heeft me altijd overal naartoe gebracht en Obbe (andere broer, red.) komt iedere wedstrijd kijken en geeft me tips om fit te blijven. En last but not least… mijn vriendin Sterre met wie ik samenwoon, ze is mijn steun en toeverlaat.’ 

Jelte, gefeliciteerd met jouw contract!