Willem II’er Henk Vriens is zondag 22 mei in bijzijn van zijn dierbaren op 78-jarige leeftijd overleden. Henk speelde tussen 1961 en 1973 in totaal elf seizoenen in het rood-wit-blauw en kwam daarin tot maar liefst 254 wedstrijden. 



Met trots mocht Henk zich een echte Willem II’er noemen. Hij ging vanaf zijn tiende levensjaar bij Willem II spelen en maakte zes jaar later in een vriendschappelijke wedstrijd zijn officieuze debuut. Henk werd in zijn loopbaan gekarakteriseerd als de ideale schoonzoon, zowel binnen als buiten het veld. Zijn leefstijl paste bij die van een echte sportman. Hij zette zich continu voor de volle honderd procent in.

Hoogtepunten in Henk zijn Willem II-periode waren de bekerwinst in 1963 en de twee Europese wedstrijden tegen het legendarische Manchester United. Tijdens zijn loopbaan studeerde hij ijverig en vond hij later een uitstekende baan als ingenieur. 



International

Henk was linksbenig, kon uitstekend koppen, speelde meestal linkshalf en later als voorstopper. Op 20 oktober 1963 speelde hij als Nederlands elftalspeler zijn enige interland tegen België. Eén seizoen speelde hij niet voor Willem II: in 1969-1970 kwam Henk uit voor NAC. Na zijn actieve voetbalcarrière was Henk lid van Oude Glorie, het gezelschap van oud-Willem II-spelers.

Henk (rechtsvoor) in duel om de bal. 



Verloren lens

Medespeler Don van Riel herinnert hem als ‘een uiterst betrouwbare verdediger die nooit opgaf’. Bijna gebeurde dat toch toen hij tijdens een wedstrijd een ooglens verloor. Meer dan tien spelers kropen op handen en voeten over het veld om het verloren voorwerp te zoeken. Met succes, waardoor Henk verder kon spelen.



Wij zullen Henk herinneren als een uitstekende voetballer met plichtsbesef die niet schroomde om tijdens een lange busreis naar een uitwedstrijd een studieboek te pakken. 

Wij wensen echtgenote Leonie, kinderen Esther en Edwin en alle andere familieleden en vrienden van Henk in deze moeilijke periode veel sterkte toe.  



Voor het jubileumboek "Tricolores, 125 jaar Willem II" sprak auteur Koen van Santvoord met Henk. Dat verhaal kun je hier lezen.