Voor het boek 'Kampioenen ’14 – ’18' deed ik in 2018 research naar Harry Mommers. Hij prijkt op de cover in Tricolores-shirt, samen met de andere landskampioenen van de Eerste Wereldoorlog: Sparta (1915), Willem II (1916), Go-Ahead (1917) en Ajax (1918). Traditierijke clubs die de ontwikkeling van het Nederlandse voetbal tussen 1914 en 1918 symboliseren. Harry Mommers: erelid, aanvoerder, landskampioen, vijf maal zuidelijk kampioen en winnaar van vele bekers. Wat velen niet weten is dat hij 600 meter van het stadion begraven ligt. In een anoniem graf. 

Dit is een verhaal uit de KingZine-krant van mei 2019. 

Henricus Josephus Mommers dus. Op 11 maart 1892 in Tilburg geboren. Hij speelde van 1909 tot 1925 voor Willem II en werd in 1946 benoemd tot erelid. En dan dat anonieme graf… Als geen ander vertegenwoordigde Harry de geest van zijn tijd: kameraadschap en plichtsbesef als hoogste goed. Twee keer stond hij zijn plaats af in het Nederlands elftal. Vanwege verplichtingen bij Willem II natuurlijk. En toen het in 1920 tóch tot een debuut in Oranje kwam, uit tegen Zwitserland, viel hij in de eerste helft geblesseerd uit. Zijn vervanger was zijn vriend Rat Verlegh. Inderdaad, waar het stadion van onze buren uit Breda naar is vernoemd.

Plechtige uitvaart

In 1962 werd Harry nog bezocht door de jonge clubredacteur Peter Année. Aan zijn ziektebed interviewde Peter hem voor de laatste keer. Harry Mommers lag als reumapatiënt eenzaam in een donker hoekje van verzorgingstehuis Mariëngaarde, weet Peter zich tegenwoordig maar al te goed te herinneren. Een paar maanden later, op 1 maart 1963, blies de aanvoerder van het kampioensteam van 1916 zijn laatste adem uit. ‘Een grote schare vrienden en kennissen uit de voetbalwereld woonden om 10.00 uur de plechtige uitvaart bij in de kerk van de H. Margarita aan de Bredaseweg en vergezelden hem op zijn laatste weg, naar het R.K. Kerkhof Korvel aan de Laarstraat’, las ik in een krantenartikeltje over zijn uitvaart.

Grafrechten

Mijn hoop om zijn graf te vinden was dus gevestigd op de parochie de Goede Herder aan de Korvelseweg. Daar moesten ze me echter teleurstellen. Harry Mommers stierf kinderloos en liet dus geen nazaten achter die zich om zijn graf hadden bekommerd. Wegens het uitblijven van betaling van grafrechten was de grafsteen van Harry in 2004 verwijderd. Zijn stoffelijk overschot stond op de nominatie om geruimd te worden om plaats te maken voor nieuwe graven. Tot zover het slechte nieuws. Opsteker was dat die ruiming nog niet had plaatsgevonden en dat Harry, weliswaar zonder grafsteen, nog altijd in gewijde aarde lag. Mevrouw Horvers van de parochie besefte de historische waarde en plaatste meteen een kruisje achter zijn naam: voorlopig zou Harry Mommers op zijn plaats blijven liggen.

 

Korvel begraafplaats

Daarom ging ik op zondagochtend 26 augustus 2018 een kijkje nemen. Voorafgaand aan de thuiswedstrijd tegen Heracles bezocht ik samen met Paul Gerritse, voorzitter van het Stichtingsbestuur van Willem II, de Korvel-begraafplaats. Om Harry te vinden moesten we helemaal naar de achterkant van het terrein lopen. Onze komst was blijkbaar aangekondigd, want iemand stond ons al op te wachten. Het was Roland Samuels, initiatiefnemer van de aanpalende Energy Garden Buurtmoestuin. Hij kende de begraafplaats als geen ander en leidde ons naar Harry’s laatste rustplaats. ‘Nadat die grafsteen was verwijderd, was het een dooie boel’, lichtte hij toe. ‘Toen heb ik er maar wat bloemetjes op geplant.’  

Geest van Harry

Daar, aan dat anonieme, bloemrijke graf ontstond een idee: zou het niet mooi zijn als we een nieuw kruis op Harry’s graf zouden plaatsen? Zodat supporters, op weg naar het stadion, even een bezoekje kunnen brengen aan de aanvoerder van het team dat ons in 1916 het eerste landskampioenschap bezorgde? De man die Willem II tientallen jaren diende, uit kameraadschap en plichtsbesef. Terug bij de poort van het kerkhof sloten we ons aan bij de stoet supporters die naar het stadion liepen. In een wervelende voetbalshow won Willem II die middag met 5-0 van Heracles Almelo. ‘De geest van Harry Mommers rustte op dit duel’, appten we na afloop naar elkaar.