Het jaar 1982 is pas een paar dagen oud als het bestuur van Willem II een onheilstijding ontvangt van de belastingdienst. De FIOD ( Fiscale Inlichtingen- en Opsporingsdienst) heeft de boeken van Willem II aan een nader onderzoek onderworpen en constateerde een gigantische schuldenlast, dubbele boekhoudingen, zwart geld en geknoei met handgelden. Willem II kan over de jaren 1976-1980 een naheffing verwachten van 1.400.000 gulden (635.290 euro) aan omzetbelasting, loonbelasting en sociale premies. Diverse spelers worden onaangenaam verrast door forse naheffingen van de belasting. Dat de clubbestuurders geen scheve schaats hebben gereden om er zelf beter van te worden, is een schrale troost.



De totale schuld van Willem II bedraagt 2.830.000 gulden (1.285.000 euro) en de vereniging is niet in staat om aan haar financiële verplichtingen te voldoen. Geen van de grote schuldeisers is bereid uitstel te verlenen. Tot overmaat van ramp honoreert de Tilburgse gemeenteraad het verzoek van Willem II om subsidie niet, waarna het bestuur besluit tot het aanvragen van surséance van betaling. Op 12 maart 1982 verleent de rechtbank in Breda Willem II voorlopig surséance van betaling en stelt mr. M. Franken aan als bewindvoerder.

Willem II moet de broekriem aanhalen en snoeit noodgedwongen flink in de uitgaven. Op 1 april 1982 lijkt de club voor even uit de gevarenzone te zijn, omdat de gemeenteraad met een verschil van één stem (20-19) in het voordeel van Willem II beslist over een lening van 350.000 gulden (159.000 euro). Op verzoek van de bewindvoerder verleent de rechtbank in Breda op 25 juni 1982 Willem II definitief uitstel van betaling. Op 16 augustus 1982 maakt voorzitter Jan Vioen bekend dat het bestuur tijdens de ledenvergadering op 6 september 1982 zal aftreden. “Met pijn in het hart, maar in het belang van de vereniging”, zo laat hij in het Nieuwsblad van het Zuiden optekenen.



Daags na het aantreden van het nieuwe bestuur gaat de gemeenteraad akkoord met het voorstel om Willem II onder voorwaarden subsidie te verlenen. Dankzij de financiële bijdragen van de “Stichting Behoud Betaald Voetbal regio Tilburg”, van het actiecomité “Willem II moet blijven” en van de actie “24 uur Willem II” wordt een dreigend faillissement afgewend. Op advies van bewindvoerder mr. Franken moet Willem II een onafhankelijke Raad van Commissarissen in het leven roepen die toezicht houdt op het bestuur. Op 24 februari 1984 eindigt officieel de bijna twee jaar durende surséance-periode. Willem II kan met een schone lei beginnen aan een nieuwe toekomst.