Iedere maand duikt clubarchivaris Harrie Verhoeven in de onze clubhistorie om bijzondere momenten, personen, feitjes en andere gebeurtenissen uit 'de oude doos' te halen. Deze week gaat aflevering 140 over Theo Krämer: masseur, praatpaal en raadgever.



Theo Krämer voetbalde vanaf zijn vijftiende bij Willem II. En niet onverdienstelijk, want hij bracht het tot het tweede elftal. Hij had echter de pech dat Willem II rond 1950 over een sterk eerste elftal beschikte en een bloeiperiode beleefde. Theo was net niet goed genoeg om een plaats in het eerste elftal  te bemachtigen. Hij voetbalde tot zijn tweeëndertigste. En omdat hij graag in de voetbalsport actief wilde blijven, wierp hij zich op de sportmassage. Mede dankzij zijn grote interesse voor menskunde en biologie slaagde hij meteen voor het examen.



Door het vertrek van Nico Kommeren was bij Willem II in 1958 de functie van verzorger/masseur vrijgekomen. Theo solliciteerde, legde een proef af en slaagde cum laude. Vanaf het seizoen 1958/’59 was hij tijdens de wedstrijd de man met de waterzak en de wonderspons en masseerde hij door de week de contractspelers van Willem II. Vier keer in de week was Theo paraat om de spieren van de spelers te vertroetelen. Na afloop van de trainingen en voor en na de zondagse wedstrijd ging hij “al weldoende” rond.



Hij zette zich met hart en ziel in voor “zijn” Willem II, hoewel hij niet te benijden was om de omstandigheden waaronder hij met name eind jaren 60 en begin jaren 70 moest werken. Hij had geen eigen werkruimte en moest “wrijven” in de kleedkamer. Een ligbad en een rode warmtelamp ontbraken, om over alle mogelijke andere hulpmiddelen maar te zwijgen.



Theo was niet alleen masseur, maar was ook de praatpaal van de spelers en hoorde dingen die ze nog niet aan hun eigen vrouw zouden vertellen. Hij had altijd een goede band met de spelersgroep. In 1970 vierde hij zijn koperen jubileum bij de club. Naar aanleiding daarvan verscheen in “Het Nieuwsblad van het Zuiden” een uitgebreid interview met de jubilaris. Daarin noemde Theo Kurt Zaro de eerste en tevens de beste speler die hij onder handen heeft gehad.



In datzelfde interview liet Theo zich kritisch uit over de sfeer binnen de club. Dat viel bij het bestuur niet in goede aarde en hij werd voor onbepaalde tijd geschorst. Drie maanden later werd die schorsing opgeheven. Als Willem II-er in hart en nieren was Theo opgelucht dat hij zijn werkzaamheden weer kon hervatten. In 1974 nam hij afscheid van de club, waarna hij vertrok naar het Kaatsheuvelse DESK. En later masseerde hij ook nog de voetballers van zijn woonplaats Riel. Veel oud-voetballers trokken nog wekelijks naar Riel om het warme contact met hem in stand te houden. Theo Krämer overleed op 71-jarige leeftijd op 4 november 1997.



Harrie Verhoeven