Aflevering 147. De chaos regeert in kampioenswedstrijd 



Op 6 mei 1984 speelde Willem II zijn laatste thuiswedstrijd van het seizoen 1983-1984. Een wedstrijd met verschillende belangen. Willem II was twee weken daarvoor al gedegradeerd, maar wilde waardig afscheid nemen van de Eredivisie. Tegenstander Feyenoord daarentegen had aan een gelijkspel voldoende om in Tilburg na tien jaar weer eens landskampioen te worden. Het werd een memorabel duel met een negatieve hoofdrol voor het Feyenoord-legioen. Na de vroege openingstreffer van Cruijff was de ontknoping van de landstitel in wezen al een feit.



Dat doelpunt had echter tot gevolg dat de Feyenoord-supporters zich nog nauwelijks konden bedwingen en in polonaise richting het veld oprukten. Tussenkomst van Feyenoords voorzitter Gerard Kerkum via de geluidsinstallatie om de Rotterdamse supporters aan te sporen om achter de afrastering te blijven, leverde geen resultaat op. En zijn oproep aan enkele durfals die op het hoge scorebord waren geklommen om naar beneden te gaan, werd zelfs beantwoord met het tonen van een blote kont.



Voorlopig lukte het de M.E. (in vredestenue, dus zonder wapenstok) nog wel om de supporters weer achter de afrastering te krijgen. Intussen werd er ook nog gevoetbald en gescoord. Duut zorgde voor 0-2 en na rust tekende Houtman voor de 0-3. Dat was het sein voor het Feyenoord-legioen om massaal op te rukken richting het veld. De afrastering en veel reclameborden gingen tegen de grond en de supporters posteerden zich rijen dik aan de zijlijn en zelfs bijna in het Willem II-doel.



Scheidsrechter Henk van Ettekoven zag zich genoodzaakt de wedstrijd te onderbreken en er moest geduldig worden gewacht totdat de opdringerige massa achter de lijnen was teruggedreven. Dat moest ook weer gebeuren na de 0-4 van Brard en toen Houtman in de 81e minuut de 0-5 aantekende, werd de chaos compleet. Het Feyenoord-legioen nam bezit van het veld. Voor de derde keer moest Van Ettekoven de wedstrijd onderbreken. Toen zelfs de M.E. de op hol geslagen supporters niet meer in bedwang kon houden, besloot Van Ettekoven – met nog negen minuten te spelen - er maar een eind aan te maken. Doorspelen bleek onbegonnen werk. De lang uitgebleven landstitel werd gevierd. “Niks meer aan te doen, Feyenoord kampioen” zong het legioen.



Van Willem II’s intentie om waardig afscheid te nemen van de Eredivisie was helaas niets terecht gekomen. De ploeg creëerde zelfs geen enkele kans en bleek een goedgeefse tegenstander die er niet aan dacht om het kampioensfeest van Feyenoord te verpesten. Willem II leed die zondagmiddag alleen maar verlies. Want naast de gevoelige 0-5 nederlaag en de aangerichte schade aan afrastering en reclameborden waren ook nog eens vijf (!) wedstrijdballen een prooi voor het Feyenoord-legioen.



Harrie Verhoeven