Van de ‘A’ van Rudy Aerts tot de ‘Z’ van Patrick van Zundert, en van jong (Victor van den Bogert, 22 jaar) tot oud (Jan Smolders, 89). Tout Willem II was zaterdagavond weer even verenigd tijdens de reünie van Oude Glorie Willem II. Het feest der herkenning kreeg nog een extra impuls door de glorieuze winst van de Tricolores op Heracles.  



Zo’n 115 oud-spelers en stafleden van de club hadden zich aangemeld voor het weerzien. Werk aan de winkel voor clubfotograaf Toin Damen, die alle oudgedienden op een groepsportret moest zien te vereeuwigen. Even daarvoor hield algemeen directeur Martin van Geel het kort met zijn welkomstwoord, ook al omdat zijn microfoon haperde. ‘Zo gaat het het hele seizoen al’, loste hij het euvel met een kwinkslag op. ‘Ik zal het niet lang maken, want jullie willen elkaar natuurlijk veel liever vertellen dat vroeger alles beter was. En dat ís soms ook zo!’



Levende legende 

In het geval van Jan Smolders is dat zeker het geval. De uiterst kwieke voormalig rechtsback is de enige nog levende legende van het elftal dat in 1955 de eerste landskampioen in het betaald voetbal werd. In 1943 meldde Smolders zich als 10-jarige aan bij Willem II, doorliep alle jeugdelftallen om vervolgens in het keurkorps van de Tsjechisch-Nederlandse trainer dr. František Fadrhonc te worden opgenomen. Smolders: ‘Ik hoor hem nog altijd zeggen: Jantje, immer auf die Spitzen laufen! Haha. Ik heb een prachtige tijd gehad bij Willem II. We hadden een echte vriendenploeg, na de training bleven we altijd nog even hangen in het houten restaurant van Dré Meulenbroek. Dat het vroeger altijd beter was hoor je mij niet zeggen, maar de vriendschappen waren anders.’

Smolders (foto) speelde tot 1959 bij de Tricolores. Na 55 wedstrijden in het eerste van Willem II speelde hij nog drie jaar bij stadgenoot LONGA. Als werktuigbouwkundig constructeur werkte hij vervolgens 35 jaar lang bij Philips. ‘Willem II is altijd in mijn hart gebleven: ik sla geen thuiswedstrijd over.’

Kevin Maddock 

Iemand wiens banden met Willem II en Tilburg ook onlosmakelijk zijn verbonden is Kevin Maddock (63). De Engelsman fungeerde op de reünie bijna als een surprise act. ‘Maar ik heb nog altijd goede contacten hier, hoor. Zoals met John Feskens en zijn vrouw Wopke, die vroeger nog onze buren waren in Tilburg, en ook met Chris Driessen, destijds mijn dutch teacher. Onze familieband is onlosmakelijk verbonden met Tilburg, want hier is onze tweede dochter Nichola geboren.’ 

Kevin Maddock (l)



In drie seizoenen (1985-1988) was Maddock goed voor 57 doelpunten bij Willem II. ‘Ik was beroepsmilitair bij de marine en voetbalde op amateurniveau. Ik kon bij Portsmouth en Aston Villa een profcontract voor één jaar tekenen maar Piet de Visser haalde me hierheen. Ik heb een geweldige tijd bij Willem II gehad met de promotie in 1987 en de play-offs voor de UEFA Cup het seizoen daarop. Ik heb geen betere teambuilder meegemaakt dan De Visser, daar heb ik later in mijn werk voor een engineering bedrijf nog veel aan gehad.’ Na de wedstrijd tegen Heracles schieten Maddock woorden tekort om de sfeer in het stadion te beschrijven. ‘Het was…..just amazing. Wát een impuls voor de spelers. De supporters zijn hier echt een twaalfde man. Dat was in mijn tijd toch wel anders; toen moesten we het met zijn elven doen.’

Willem II-familie

Ben van de Luijtgaarden (82) komt uit een echte Willem II-familie.  Zelf speelde hij als linksbuiten en later linksback tussen 1963 en 1965 zeven wedstrijden in het eerste, maar zijn broers Jan en Frans kwamen tot respectievelijk 73 en 22 duels. ‘Ik ben vrij snel overgestapt naar LONGA, waar ik nog zo’n tien jaar heb gespeeld. Maar het Willem II-gevoel is altijd gebleven. Als manneke van 9 jaar meldde ik me bij de club aan. Ik ben er tot mijn 26e gebleven. Willem II’er ben je voor de rest van je leven. Anders zou ik hier niet staan.’

Clubvuur 

Een mooi voorbeeld van hoe het clubvuur wordt doorgegeven, tot slot, is Frans van Dommelen (foto onder). Na dertien jaar (1986-1999) algemeen directeurschap vertrok hij bij Willem II.

Diverse bestuursfuncties elders volgden, maar sinds zijn pensionering is hij vooral bezig met gemeentelijke politiek (Lokaal Tilburg), zingen in het mannenkoor St. Caecilia én Willem II. ‘Maar nu als toeschouwer. Elke thuiswedstrijd zit ik met mijn vrouw en kleinzoon Guus op de tribune. Lekker op vak H. Daar geniet ik intens van.’



Bekijk hieronder het fotoverslag.