Theo van Berkel (79) uit Loon op Zand was de eerste deelnemer die zich eind 2018 aanmeldde voor Football Memories. Samen met zijn vrouw Riet (78) is hij een trouwe bezoeker van de tweewekelijkse bijeenkomsten van Willem II Betrokken op dinsdagmiddag. De laatste sessie was in februari. Samen voetbalherinneringen ophalen in het Koning Willem II stadion zit er voorlopig niet in. 



Via zorgorganisatie Thebe kwam Theo bij Football Memories terecht. Aanvankelijk twijfelde hij of het wel iets voor hem zou zijn. Eenmaal over de drempel gooide hij de schroom snel van zich af. Passie voor voetbal en Willem II, dat is wat de deelnemers met elkaar verbindt. Er komen verhalen en anekdotes boven tafel uit lang vervlogen tijden. Maar nu even niet. Thuisblijven luidt het devies en daar houden Theo en Riet zich strikt aan.



Familie en vrienden

‘We mankeren van alles, maar gelukkig hebben we geen corona,’ vertelt Riet. ‘Maar het is wel erg saai. We proberen elke dag wat te wandelen of fietsen, maar nooit lang. Je kunt toch nergens heen.’ Ze missen het contact met vrienden en familie. En ze missen Football Memories. Gelukkig leeft Willem II mee met de deelnemers die nu noodgedwongen thuis zitten. ‘De club stuurt af en toe een kaartje en vorige week belden ze nog om te vragen hoe het met ons gaat. Erg leuk en attent!’ 

Hometrainer

Theo en Riet zijn ook al aan de slag gegaan met Football Memories '@Home'. Aan de hand van foto’s, filmpjes en podcasts kunnen ze zo ook in de thuissituatie voetbalherinneringen ophalen. Mooi dat het kan, maar er gaat niets boven de drukbezochte dinsdagmiddagen in het stadion. Vroeger speelde Theo zelf bij Sportclub ’t Zand en RKTVV. Na zijn voetbalcarrière ging hij tennissen, maar door knieproblemen kwam ook daar een eind aan. Nu houdt Theo dagelijks zijn conditie op peil op de hometrainer. Stiekem hoopt hij nog eens mee te kunnen doen met Walking Football bij Uno Animo. 



Ontroering

Rietje Beijer is een van de vrijwilligers van Football Memories. Als gepensioneerd dramadocente vindt ze het fijn om iets voor haar medemens te kunnen betekenen. ‘Het is een hele warme omgeving. De verhalen van de mensen ontroeren me.’ Nu Football Memories stil ligt, belt Rietje regelmatig wat thuiszitters op. ‘Het is leuk om te doen. Je krijgt toch een band met de deelnemers en hun mantelzorgers. Ik wil graag weten hoe het met ze gaat in deze tijd. Mensen waarderen dat enorm.’ Ook Theo en Riet van Berkel stellen de belangstelling zeer op prijs: ‘Het is fijn om af en toe je verhaal kwijt te kunnen. Anders komen de muren op je af.’ Ze hopen van harte dat ze binnenkort weer naar Football Memories kunnen. ‘Ondertussen maken we er maar het beste van.’